Soms springt een kunstenaar ogenschijnlijk uit het niets tevoorschijn.
Bart Deglin (°1973), een autodidact uit Limburg, klopte in 2011 schuchter aan bij een galerie in Hasselt.
Een jaar later presenteerde zijn eerste solotentoonstelling intrigerende taferelen op oude boekomslagen. 'Hmm, Gideon Kiefer maakt school', denk je prompt.
Een gelijkaardig absurdisme met ouderwetse personages vind je tevens in de tekeningen van
Michaël Borremans en 'Le Temps du Sommeil' van Francis Alÿs, de schilderijtjes met mannen in kostuum.
De spannende figuratie van Bart Deglin fluistert eerder iets over de levensstrijd in dit ondermaanse bestaan en de pijn van het zijn, op een verleidelijke toon en met een snuifje humor.
Hoe langer men kijkt naar zijn werk, des te meer men het gevoel krijg dat hij de mensen 'misbruikt' als klerenhangers, om het oneerbiedig te zeggen. De mensen van Bart lijken er even niet toe te doen. Het gaat hem om de positie, en vandaar over hoe hun kleren zich gedragen in die specifieke houding. Het is een serie die lijkt te gaan over onvermogen, over eenzaamheid - en veel minder over verbazing.
Eerder vervreemding. Tegelijk is het geen harde serie. Niets of niemand wordt veroordeeld.
Het werk van Bart Deglin wordt ons via www.svensonart.com ter beschikking gesteld.
